ای مـأمـن اهـالی ری سـایـه‌سار تو            بوی حـسـیـن می‌شـنوم از مـزار تو

کوهی و همجواریِ تو رشک آبشار            تهران چه سربلند شده در جـوار تو

دست تهـی نـیـامـده‌ام ای عزیز ری            آورده‌ام دلـی بـه امــیــد نــثــار تــو

تا سفرۀ تو هست، گدایان کجا روند            وقتی که می‌رسد به کریمان تبار تو

هم کـربـلای دیگر مایی و هم بقـیع            آئـیـنۀ حـسـین و حـسن شد مزار تو

با امر هادی آمدی از سامرا به ری            تو برقـرار عـشقی و ما برقـرار تو

برخی نوشـته‌اند تو را زهـر داده‌اند            گـشتـند لالـه‌هـای عـجـم داغـدار تو

اما کسی نگـفته که مرکب دوانده‌اند            بر پیکـر شریف تو در احـتضار تو